Liczby w języku niderlandzkim są często tworzone w sposób podobny do niemieckiego. Podstawowe cyfry od zera do dziewięciu to nul, één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen. Liczby od 13 do 19 tworzy się, dodając końcówkę „-tien” (jak w polskim „-naście”), np. veertien (czternaście). Dziesiątki, takie jak twintig (dwadzieścia), dertig (trzydzieści), czy honderd (sto), stanowią podstawę dla większych liczb. Kiedy tworzymy liczby od 21 do 99, najpierw wymawiamy jedności, a potem dziesiątki, łącząc je spójnikiem „en” (i). Na przykład, 21 to eenentwintig (jeden i dwadzieścia), a 45 to vijfenveertig (pięć i czterdzieści). Takie odwrócenie kolejności jest charakterystyczne dla tego języka. Wyższe liczby, jak duizend (tysiąc) czy miljoen (milion), są dodawane w bardziej intuicyjny sposób, jak w większości języków europejskich.
